Sprawą Ewy Tylman  zajmowały się niemal wszystkie media w Polsce. Zwykle pobieżnie, bez wgłębiania się w temat. Bez doszukiwania się prawdy. Zamiast tego wystarczały słowa policji, prokuratora lub detektywa. Nikt ich nie weryfikował, bo i po co, skoro tak łatwiej i szybciej. Tym bardziej teraz, gdy znalazło się ciało, a rzekomy sprawca czeka na wyrok w celi, nikt nie zada już sobie trudu dociekania, jak doszło do tej śmierci? Czy ktokolwiek jest jej winny? Czy na pewno jest to kolega z pracy, a nie inna osoba? A może był to tylko tragiczny wpadek? Od grudnia ubiegłego roku szukamy odpowiedzi na te i inne pytania związane ze śmiercią Ewy Tylman. Dotarliśmy  do nagrań, dokumentów i informacji, które stawiają śledztwo w tej sprawie w nowym świetle. Niektóre fakty są wprost skandaliczne.
„Okolice mostu św. Rocha 23 listopada 2015 roku. Około godziny 3.30, właśnie „kończy się” życie dwóch młodych ludzi, Ewy Tylman i tymczasowo aresztowanego Adama Z. Bo w tej sprawie chodzi o dwoje młodych ludzi a nie o jedną, jak pisze większość gazet, portali internetowych i stacji telewizyjnych. Życie jednej z nich zakończyło się tej felernej listopadowej nocy w Warcie, a drugiej trwa w ponurej celi aresztu na ul. Młyńskiej w Poznaniu i może skończyć się więzieniem, czy słusznie?” – pyta w mailu do naszej redakcji dwójka młodych mieszkańców Poznania. Od ponad 8 miesięcy szukamy odpowiedzi na to i inne pytania związane ze śmiercią Ewy Tylman. Wiele z nich pozostaje nadal bez odpowiedzi, lecz ich brak wywołuje kolejne wątpliwości.
Nie potrafili odczytać
Gdy wieczorem 24 lipca wysyłałem w tej sprawie pytania do Prokuratury Okręgowej w Poznaniu oraz do Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, nie spodziewałem się, że za kilkanaście godzin jej ciało zostanie odnalezione.
Jednak wcześniej na moje pismo odpowiedziało mi wymijająco biuro prasowe ABW: „Uprzejmie informujemy, że Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego nie odnosi się do pytań dotyczących spraw kadrowych”. Trudno za pytanie o sprawy kadrowe uznać choćby takie:  Czy prawdą jest, że Arkadiusz T. dzwonił do klubu Mixtura (w którym ostatni raz była widziana Ewa Tylman i Adam Z.)  i podając się za agenta ABW, zadawał pytania właścicielowi klubu? Mimo braku odpowiedzi, przesłałem do ABW kolejne pytania, całkowicie pozbawione kwestii kadrowych. Tym razem odpisano mi także odmownie: „Zapotrzebowane przez Pana informacje stanowią materię objętą tajemnicą będącego w toku śledztwa (…)”.
Na reakcję prokuratury musiałem czekać do 5 sierpnia. Dowiedziałem się z niej, że odpowiedzi na moje pytania (a jest ich w sumie 40) zostaną mi udzielone do 24 sierpnia. Tak się jednak nie stało. Do momentu wysłania tego wydania do druku odpowiedzi nie otrzymałem.
Gdy 25 lipca odnalazło się ciało Ewy Tylman, było to dla wszystkich zaskoczeniem. Również dla mnie.
Tydzień wcześniej fundacja Na Tropie, której jestem prezesem, przeprowadziła w Poznaniu eksperyment, miał on m.in. na celu wskazać miejsce, gdzie znajdują się zwłoki zaginionej. Przez dwa dni prowadziliśmy działania nad Wartą, które jednoznacznie wskazywały, iż ciało kobiety jest w porcie rzecznym nieopodal mostu Chrobrego. Nie zdążyliśmy tego sprawdzić. Jednak obszar zatoczki był kilka miesięcy wcześniej penetrowany przez policję oraz Grupę  Specjalną Płetwonurków RP z Maciejem Rokusem na czele. W czasie ich poszukiwań niczego tam nie znaleziono.
4
Natomiast 4 grudnia 2015 roku strażacy – poszukujący sonarem ciała Ewy Tylman – zarejestrowali znajdujące się w rzece ciało. Jednak nie potrafili odczytać zapisu sonogramu. Zrobił to znacznie później Maciej Rokus. Według naszych informacji Rokusowi policja przekazała plik z sonogramu dopiero w maju tego roku, na krótko przed przedłużeniem po raz kolejny aresztu Adamowi  Z. Rokus odczytał zawartość sonogramu, na którym było widoczne – w odległości około kilometra od mostu św. Rocha –  ciało prawdopodobnie kobiety, podobnej do Ewy Tylman. Dlaczego policja i prokuratura nie przekazała tego pliku wcześniej, czemu nikt nie potrafił go otworzyć? Dlaczego straż pożarna posługuje się sprzętem, którego nie potrafi obsłużyć? Zapytałem o to prokuraturę. Pytania pozostały bez odzewu.
Chciałem, aby do tej kwestii odniósł się Maciej Rokus, stwierdził on jedynie, że nie było odpowiedniego programu do odczytu. Zaś on posłużył się stworzonym przez swojego znajomego. Gdy zapis udało się odczytać, to ciała nie było już w tym miejscu. Z jakich przyczyn  śledczy nie przekazali mu tego pliku wcześniej? Maciej Rokus uchylił się od odpowiedzi, zasłaniając się faktem, iż jest biegłym sądowym. Co rzekomo uniemożliwia mu udzielanie  informacji mediom.
Być może sonar strażaków zarejestrował ciało Ewy Tylman. Jednak przemieściło się ono w rzece, i 17 lipca 2016 roku mogło znajdować się w zatoce portu, poniżej  pomnika Akcji Bollwerk. Tam, gdzie wskazywał nasz eksperyment.
Nagle wypłynęło ciało
Wieczorem 25 lipca media obiegła informacja o znalezieniu ciała kobiety w Warcie, w Czerwonaku. Natychmiast pojechały tam osoby z fundacji Na Tropie: –  Na miejscu dostaliśmy informacje, że to ciało zaginionej Ewy Tylman. Przekazano nam nieoficjalnie, że ciało jest w dobrym stanie. Zaginiona miała mieć przy sobie kartę do bankomatu, klucze, telefon i wszystkie części ubrania, w jakim ją widziano po raz ostatni. Zastanowiło nas, czemu na miejscu znalezienia zwłok nie było nikogo z rodziny, aby ją rozpoznać? Gdzie był adwokat Adama Z. i pełnomocnik rodziny Tylman? Na miejscu zastaliśmy tylko prokuratorów i policjantów prowadzących śledztwo.
26 lipca odbyła się wstępna sekcja zwłok, po której media dostały informacje, że śledczy nie są w stanie stwierdzić, czy zwłoki należą do Tylman. I dopiero badania DNA mogą to ustalić. Na drugi dzień nikt już nie był pewny, że to Ewa Tylman. Dopiero 1 sierpnia  poinformowano, że DNA potwierdziło tożsamość zaginionej.
Zastanawia fakt, dlaczego już 25 lipca Andrzej Borowiak, rzecznik poznańskiej policji stwierdził, że na 99,9 procent są to zwłoki Ewy Tylman, mimo że nie okazano ich jeszcze  rodzinie, ani nie przeprowadzono sekcji zwłok. Skąd 25 lipca rzecznik wiedział, że ciało  wypłynęło na powierzchnię pod wpływem przepływającej barki? Skąd miał od razu taką wiedzę? – na te pytania skierowane do prokuratury, podobnie jak na wiele innych, nie otrzymałem odpowiedzi.
Zaskakuje również informacja, że przy wyłowionych zwłokach znaleziono między innymi telefon. Nieoficjalnie wiem, że telefon Ewy Tylman (numer IMEI) logował się już kilka miesięcy wcześniej m.in. w marcu, maju i czerwcu, gdy trwały jej poszukiwania. Jak zatem wytłumaczyć, że telefon znalazł się przy jej zwłokach 25 lipca? Na to pytanie prokuratura także mi nie odpowiedziała.
Może to oznaczać, że Ewa Tylman nie znalazła się w wodzie 23 listopada 2015 roku lub jej telefon został podrzucony do zwłok dziewczyny w dniu 25 lipca 2016 roku.
Od początku okoliczności  odnalezienia ciała Ewy Tylman wzbudzały moje wątpliwości. Choćby pierwsze informacje, że ciało i odzież – mimo wielomiesięcznego  przebywania i dryfowania w wodzie, i to w różnych temperaturach – zachowały się  w stosunkowo dobrym stanie.
Zastanawia też, dlaczego osobie, która znalazła zwłoki Ewy Tylman, grozi 5 lat więzienia za chęć sprzedaży jej zdjęć? Czemu inne osoby, które publikują zdjęcia topielców nie są tak surowo karane? Co takiego było na tych zdjęciach, że podjęto tak zdecydowane działania wobec fotografującego? Postawiono mu zarzuty po tym, gdy w wywiadzie prasowym opowiedział o okolicznościach znalezienia zwłok. Przyznał, że ciało dryfowało już kilkaset metrów od miejsca zaczepienia. Było to w sprzeczności  do wypowiedzi  rzecznika policji z 25 lipca. Twierdził on, że wypłynięcie zasypanego wcześniej piaskiem ciała spowodowała przepływająca barka. Udało nam się także ustalić, że mężczyzna nie nazywa się Rafał Gerber, nie był też opiekunem kolonii ani mechanikiem samochodowym, jak podawały media. Zaskakujące, że po 8 miesiącach poszukiwań, w które zaangażowanych było kilkaset osób, ciało zaginionej znajduje przypadkowy mieszkaniec Łodzi.
Czy możemy być pewni, że Ewa Tylman nie została porwana, a dopiero po pewnym czasie utopiona w Warcie? Czy ktoś nie podrzucił ciała tam, gdzie było ono już szukane? – także takie wątpliwości pojawiły się w tej sprawie.
1
Adam Z. pozostaje w areszcie
Według tej wersji podejrzany przebywający w areszcie – na podstawie byle jak skleconych dowodów – daje gwarancję, iż prawdziwy sprawca będzie nieuchwytny. Co prawda skłaniam się ku innej hipotezie, jednak i ta nie powinna być bagatelizowana.
Tymczasem 22 sierpnia Sąd Okręgowy w Poznaniu przedłużył areszt dla Adama Z. Będzie on pozbawiony wolności przez kolejne trzy miesiące. Gdyż zdaniem prokuratury istnieje duże ryzyko jego ucieczki za granicę. Co wydaje mi się być niedorzecznością – w świetle wcześniejszej, wprost wzorowej współpracy Adama Z. ze śledczymi. Jeśli miałby powody do ucieczki, to zapewne zrobiły to już dawno, i na pewno nie poddałby się badaniu wariografem.
Zwróciłem się do prokuratury z prośbą o widzenie z Adamem Z. W tej sprawie nie otrzymałem także odpowiedzi.
Rzeka trupów
Cofnijmy się tymczasem do 29 listopada 2015 roku. Wówczas, podczas poszukiwań przeprowadzanych przez Krzysztofa Rutkowskiego pewien przechodzień znalazł w Warcie, w pobliżu mostu św. Rocha, odciętą rękę. To zdarzenie zapoczątkowało serię makabrycznych znalezisk w rzece.
18 maja 2016 roku dokonano przerażającego odkrycia w Warcie, w okolicach wsi Owińska, nieopodal Czerwonaka. Wyłowiono tam część ludzkiego korpusu. Jak się później okazało, ten fragment ciała oraz ręka znaleziona w listopadzie w Poznaniu należały do jednej osoby – bezdomnego, co potwierdziła policja.
Czy znalezienie części ciała – w tym czasie i w tych miejscach – było przypadkowe, czy może ktoś celowo chciał zmylić trop?
Udało nam się ustalić, że w nocy z 22 na 23 listopada 2015 roku w okolicach mostu św. Rocha nocowało 5-6 bezdomnych. Musieli być świadkami tego, co zaszło między Ewą a Adamem. Czemu zatem nie zostali przesłuchani? Czy zamordowany mężczyzna był jednym z nich?
Jak podaje policja, mordercą tego bezdomnego miał być człowiek, który zmarł wskutek choroby w więziennej celi. Jednak fundacja Na Tropie już kilka miesięcy wcześniej dotarła do informacji, że mężczyzna ten popełnił samobójstwo w więzieniu. Dlaczego zatem tak późno ujawniono fakt rzekomej choroby i śmierci tego człowieka?
Sprawa zaginięcia Ewy Tylman pełna jest zbiegów okoliczności, dziwnych zdarzeń, niedomówień, przemilczeń, sprzecznych i błędnych informacji podawanych choćby przez rzecznika policji.
Jedną z takich zastanawiających spraw jest sprzątanie terenów nadwarciańskich dzień po zaginięciu Ewy. 24 listopada 2015 roku w godzinach porannych więźniowie z Aresztu Śledczego w Poznaniu przy ulicy Nowosolskiej bardzo dokładnie wysprzątali te tereny. W kolejnych dniach wolontariusze, policja oraz ludzie Krzysztofa Rutkowskiego przeszukiwali te same miejsca, które wcześniej wysprzątali więźniowie. Czy policja nie wiedziała, że jest to już bezcelowe? A jakichkolwiek dowodów należy w tym momencie szukać na wysypisku śmieci.
 Prawdopodobnie śledczy nie mieli czasu zajmować się realnymi świadkami, bowiem zajęci byli fałszywym.
Niewyjaśniona pozostaje sprawa Karoliny K. – rzekomego świadka zbrodni, oskarżonej później o składanie fałszywych zeznań, do czego zresztą kobieta sama przyznała się przed kamerami.
Karolina K. zadzwoniła na policję i zgłosiła się jako naoczny świadek zdarzenia w nocy 23 listopada. Zeznała, że przejeżdżając samochodem przez most św. Rocha, widziała szarpaninę pomiędzy mężczyzną i kobietą, a następnie była świadkiem wrzucenia do rzeki ofiary, którą miała być Ewa Tylman.
Czy to na podstawie jej zeznań, 4 grudnia 2015 roku, zapadła decyzja o  aresztowaniu Adama Z.? Prawdopodobnie tak. Karolina K. odwołała potem swoje zeznania, lecz Adam pozostał w areszcie.
Kobieta złożyła też zeznania obciążające poznańskich śledczych. Oskarżyła ich o wymuszanie zeznań, i ze szczegółami opisała, jak wyglądały jej kontakty z nimi. Opowiadała, że przyjeżdżali do niej i nakłaniali, aby obciążyła Radosława B., strażaka współpracującego z Krzysztofem Rutkowskim. Karolina K. mówi też, że grożono jej odebraniem dzieci i wywożono ją z Poznania. Zastraszona kobieta zrobiła zatem to, co jej kazano, ale potem szybko to odwołała.
Jej sprawa została przeniesiona do opolskiej prokuratury. Bez odpowiedzi pozostaje pytanie, czy Karolina K. rzeczywiście została przekupiona? Jeśli tak, to przez kogo, kto miał cel, aby obciążyć Adama Z. przy jej pomocy? Policja w tej sprawie milczy, a media nie pytają – przekazując tylko to, co podadzą im organy ścigania.
Kolejna zastanawiająca kwestia, to nieznany dotąd fakt zabezpieczonych – w czasie wieczornego eksperymentu z Karoliną K. – śladów krwi na moście. Były one w miejscu, które wskazała kobieta jako te, gdzie Adam Z. miał rzekomo wrzucić Ewę z mostu do rzeki. Jak udało nam się  ustalić, była to krew ludzka, ale nie należała do Ewy. Skąd dokładnie w tym miejscu krew? Kto i dlaczego naniósł ją dokładnie tam, gdzie wskazała Karolina K.? Czy była to krew bezdomnego, którego szczątki znaleziono w rzece? Na te pytania prokuratora także mi nie odpowiedziała.
Policji nie dadzą
Okazuje się także, że policjanci nie zebrali wszystkich zapisów monitoringu, lecz zrobiły to osoby związane z fundacją Na Tropie: – Policja twierdziła na przykład, że właściciel jednego z monitoringów w pobliżu miejsca zdarzenia żądał opłaty za jego udostępnienie –  mówi  Natalia, wolontariuszka fundacji – A ja na to: „A mnie dali za darmo”, i położyłam  im na biurku zapis z kamer. Jak była weryfikowana przydatność monitoringów? Przeważnie dwie osoby z policji siadały w danym miejscu przy odczycie z kamer i oglądały godziny między 3.00 a 4.00. Jeśli nie zauważyli na zapisie Ewy lub Adama,  nie zabezpieczali go. Tak było choćby z monitoringiem z ul. Kazimierza Wielkiego.
6
Protokół przekazania zapisów z monitoringów przez wolontariuszy fundacji Na Tropie
Ile czasu zajęło policji zebranie monitoringów z najbliższej okolicy mostu św. Rocha? Dotarliśmy do notatki policyjnej dotyczącej zabezpieczenia monitoringu z ul. Wrocławskiej, na którym widać Ewę i Adama wychodzących z klubu Mixtura. Monitoring ten został zabezpieczony dopiero 2 grudnia 2015 roku, do tego czasu policja utrzymywała, że ta dwójka wyszła z klubu około godziny 3.00, a nie po 2.00, jak widać na nagraniu. Do grudnia policja nie posiadała monitoringu z drugiej strony mostu, konkretnie od sióstr Serafitek.
W jaki sposób śledczy, którzy nie potrafią dotrzeć do monitoringów, mogą znaleźć jakiekolwiek dowody dokonania zbrodni?
Prawdopodobnie nie przesłuchano kierowców samochodów, którzy 23 listopada 2015 roku, między godziną 3.00 – 4.00, przejeżdżali przez most św. Rocha. Było ich kilkunastu, czy żaden z nich nie widział Adama i Ewy? Co z kierowcą vw caddy, który przejeżdżał przez most a następnie wjechał w ulicę Grobla dokładnie w tym czasie, gdy Ewa i Adam zostali ostatni raz zapisani na monitoringu z hotelu Ibis. Nigdzie nie ma o tym wzmianki. Policja tylko w pierwszych dniach po zaginięciu Ewy podała informację o sprawdzeniu samochodu dostawczego, który również przejeżdżał tą trasą. Przemilczając resztę potencjalnych świadków zdarzenia. Czy i po ilu dniach został sprawdzony m.in. samochód  vw caddy?
Policja także w ogóle nie odnosi się do zapisu monitoringu z budynku „Falowca”, na którym zarejestrowano kilka osób. Mimo że pojawiają się w kluczowym dla tej sprawy czasie. Jedna z nich wychodzi spod mostu. Czy policja dotarła to tych osób? Prokuratura na to pytanie nam nie odpowiedziała.
Przyjrzyjmy się innym dowodom, jakie mają w tej sprawie śledczy.
26 listopada 2015 roku Andrzej Borowiak, rzecznik policji poinformował, że 23 listopada znaleziony został dowód osobisty Ewy Tylman. Miał leżeć na torowisku przy przystanku na ulicy Królowej Jadwigi. Jak ustaliliśmy, około godziny 5 miała go ponoć znaleźć mieszkanka tej ulicy. Z informacji policji wynika, że kobieta trzymała znaleziony dowód w domu przez 3 dni. Po czym wysłała go na adres zameldowania Ewy Tylman. 26 listopada kobieta, która znalazła dowód, zgłosiła się na policję.
3
Jakie ślady zabezpieczono na dowodzie osobistym Ewy Tylman?
Rzecznik Borowiak nie poinformował, jakie ślady zostały zabezpieczone na dokumencie. Jest to o tyle istotne, że jeśli na dowodzie nie ma śladów Adama Z. lub wszelkie ślady zostały wyczyszczone, to stwierdzenie, że podrzucił go podejrzany, jest wątpliwe. Na dowodzie powinny być z pewnością ślady zaginionej Ewy Tylman oraz kobiety, która znalazła dokument. Czyje jeszcze, i czy w ogóle?
O to, jakie ślady zabezpieczono na dowodzie osobistym Ewy Tylman, i  na którym przystanku go znaleziono – zapytaliśmy prokuraturę. Na odpowiedź czekamy od 24 lipca.
Piotr Tylman na moje pytanie, jakie ślady zabezpieczono na dowodzie osobistym jego siostry, stwierdza: – Nie było żadnych śladów, kobieta, która znalazła dowód mogła go wyczyścić szmatką na przykład. Na ulicy leżał, było mokro, mógł być cały w błocie.
Trzy dni później miało miejsce zdarzenie, które było punktem zwrotnym w poszukiwaniach zaginionej. Od tego momentu zintensyfikowano poszukiwania i zmieniono kategorię zaginięcia.
29 listopada, na numer telefonu podany na plakacie o zaginięciu Tylman, przyszedł sms z żądaniem okupu, w kwocie 500 tysięcy złotych, za żywą Ewę. Do dnia dzisiejszego nie ma oficjalnej informacji od śledczych na temat tego zdarzenia. Nie wiadomo, czy policja znalazła nadawcę sms-a. Jedynie z  nieoficjalnego źródła wiemy, że sms został wysłany z Konina, czyli miejsca, skąd pochodziła Ewa i bliskie jej osoby. O tę sprawę także zapytaliśmy prokuraturę, z wiadomym efektem.
Agent poza podejrzeniami
Osobą, która zgłosiła zaginięcie Ewy Tylman był Adam O.,  z którym od kilkunastu miesięcy wynajmowała mieszkanie na poznańskich Ratajach, a od kilku lat tworzyli związek.
Adam O. zgłosił  zaginięcie Ewy w poniedziałek 23 listopada około godziny 17. Poinformował też o tym jej rodzinę. Dlaczego zrobił to tak późno?
Już w pierwszych dniach po zaginięciu Ewy jej rodzina wykluczyła go z kręgu podejrzanych: – Chłopak Ewy nie miał z tym nic wspólnego – stwierdza kategorycznie Piotr Tylman w rozmowie ze mną – Nie mogę panu powiedzieć, dlaczego tak uważam, ale musi mi pan uwierzyć na słowo. Dużo się o nim pisało, ja też miałem swoje podejrzenia. Prawda jest taka, że jest on drugą, największą ofiarą tej tragedii, nie wliczając mojej rodziny. Ja rozumiem jego zachowanie. Proszę jednak się nie dziwić temu chłopakowi. Jego błędem było to, że mimo wszystko nie wykazał się troskliwością i nie pojechał po nią. Informacja o tym, że pracuje w ABW, dopełniła dzieła. Plotek były tysiące i na pewno mógł je przeczytać w Internecie.
2
Czy Adam O. został poza podejrzeniami tylko dlatego, że jest agentem ABW?
Staram się to wszystko zrozumieć. Jednak nie do końca zrozumiałe jest działanie śledczych. Gdyż około 90 procent morderstw jest popełnianych na tle nieporozumień rodzinnych, małżeńskich, partnerskich lub towarzyskich. Sprawca i ofiara przeważnie wcześniej się znają. Podobnie jest w przypadku zaginięć. W tego typu sprawach najpierw sprawdza się najbliższą rodzinę, w tym np. męża czy partnera.
Czy Adam O. został poza podejrzeniami tylko dlatego, że jest agentem AWB?  Według naszych ustaleń trafił do ABW ze stacji benzynowej w Koninie, gdzie nalewał paliwo: – Szczerze się dziwiłem, jak takiemu chłopu mogli dać pracę w tej firmie, bo to „kapeć” straszny jest – komentuje znajomy agenta Adama O. Ale chyba nie ma się czemu dziwić. Gdyż ponoć pracę w Agencji załatwiła mu chrzestna, zatrudniona w poznańskiej delegaturze ABW. Jednak na ten temat ich przełożeni nie chcą się wypowiadać, bowiem: „pytanie odnosi się do spraw kadrowych”.
Z tych samych powodów ABW nie chce komentować, czemu od grudnia 2015 roku Adam O. jest zawieszony w służbie, czy ma to związek z jego złym stanem zdrowia, czy też są inne przyczyny?
Jego przełożeni nie udzielają także odpowiedzi na pytanie, czy odradzali mu udział w badaniu na wariografie? Czy agent ABW musi dostać zgodę przełożonego na takie badanie? Czy policja może go przesłuchać, zabezpieczyć sprzęt, przeszukać  mieszkanie? Zdaje się, że żadna z tych czynności wobec Adama O. nie została wykonana zgodnie z procedurami. Jego samochód i telefon zabezpieczono dopiero po około miesiącu. Nie przeszukano mieszkania, które wynajmował wspólnie z Ewą, a jedynie zwrócono się do niego, aby  przekazał rzeczy Ewy policji. Zastanawia także fakt, dlaczego został przesłuchany po kilku tygodniach, i czemu  w Koninie?
Wątpliwości budzi także sposób zabezpieczenia komputera Ewy Tylman – został on przekazany policji przez jej brata dopiero w połowie grudnia. Wygląda na to, że komputer z mieszkania Adama O. i Ewy trafił najpierw do jej rodziny, a potem dopiero do śledczych. Wywołało to spekulacje, że mogły z niego zostać usunięte dane. Czy tak było w rzeczywistości, czy  komputer Ewy został sprawdzony przez biegłego? – zapytałem prokuraturę. Nie było mi jednak dane poznać odpowiedzi na te pytania.
Od początku wiele osób zastanawiało się, dlaczego Adam O. zupełnie nie angażował się w poszukiwania Ewy? To musiało rodzić wątpliwości. Prawdopodobnie zakazali mu tego przełożeni. Ale tego też się nie dowiemy, ze względu na ich niechęć do udzielania informacji.
Jednak Adam O. ma przypuszczalnie na koncie pewien epizod związany z tą sprawą. Według moich informacji do klubu Mixtura, w którym zakończyli imprezowy szlak Ewa, Adam Z. oraz ich znajomi, zgłosił się Arkadiusz T. – kolega agenta Adama O. Także agent ABW, a wcześniej pracownik baru w Poznaniu, z którego kumpel Adam wyciągnął go do pracy w Agencji.  Być może w rewanżu agent Arek zatelefonował do Mixtury, i zadał właścicielowi pytanie: –  Czy są u was kamery, czy działały w nocy z 22 na 23 listopada?
Okazuje się, że kamery nie były tam włączone. Zapytałem Arkadiusza T. o ten epizod: – Niestety nie mogę o tym rozmawiać. Wszystko, co miałem w tej sprawie do powiedzenia, przekazałem śledczym. Proszę ich o to zapytać – uciął temat krótko, choć grzecznie.
Policjant wybiera sam
– Związek Adama O. i Ewy Tylman trudno zaliczyć do idealnych. Ona lubiła towarzystwo, zabawę, imprezy, na które zawsze chodziła bez niego. On był typem domatora, zamkniętym w sobie. Pasjonowały go gry komputerowe, i w ten świat uciekał. Jednak Ewa miała słabość do mundurowych, i pewnie dlatego związała się z Adamem O.  – twierdzi znajoma Ewy – Ona była jego pierwszą miłością, on nie miał doświadczenia z kobietami. I nie był dla niej pierwszy. I to sprawiało, że był o nią bardzo zazdrosny. Dochodziło ponoć do tego, że znęcał się nad nią psychicznie, a może i fizycznie? Prawdopodobnie podejrzewał, że go zdradza.
Ewa przyjaźniła się z Dawidem G. – funkcjonariuszem policji z  Poznania. Znali się od dawna, jeszcze z Konina. Mieli wspólnych znajomych, z którymi spędzali czas. Łączyło ich coś więcej niż koleżeństwo, o czym wiedział Adam O. Był o Dawida zazdrosny, zabronił Ewie jakichkolwiek kontaktów z nim. Czy Ewa posłuchała swojego chłopaka? Wiele wskazuje na to, że spotykała się nadal z policjantem.
– Ewa przeprowadziła się do Poznania ze względu na podjęcie pracy w agencji bezpieczeństwa wewnętrznego przez jej chłopaka, co zapewne ułatwiało spotkania z Dawidem – komentuje Irmina, znajoma Ewy.
Dawid G. po zaginięciu Ewy wziął nawet udział w jednej z konferencji prasowych, z ramienia policji! Oczywiście nie mówił o swoich relacjach z zaginioną. Do nich nigdy oficjalnie się nie przyznał.  To, co działo się wokół  niego – po zaginięciu Ewy – zaskakuje. Dawid G. udał się bowiem na kilkumiesięczne zwolnienie lekarskie. Twierdził, że musiał „odpocząć”.
Zastanawiające jest, że w pierwszych dniach śledztwa pozwolono mu, aby sam zdecydował, które rozmowy z telefonu oraz komunikatorów z zaginioną ma przekazać policji. Czy każdemu „bliskiemu” świadkowi pozwala się na wybranie dowodów do sprawy? Czy tylko policjanci mają taki przywilej? Dlaczego nie zabezpieczono telefonu Dawida G.? – to pytania do prokuratury.
Jak ustaliłem, Dawid G. twierdził, że ostatnio widział Ewę około miesiąc przed zaginięciem. Dowiedział się o tej sprawie, gdy 23 listopada zadzwoniła do niego znajoma, mówiąc z nadzieją w głosie: – Powiedz, że Ewka jest u Ciebie.
Nie zajmował się jednak prywatnie poszukiwaniem Ewy.  Gdyż, ze względu na bliską znajomość z nią, dostał zakaz od przełożonych.
Ostatnia noc Ewy
Wróćmy do tragicznej, listopadowej nocy. Wiadomo, że z niedzieli na poniedziałek Adam Z. wielokrotnie próbował kontaktować się telefonicznie z chłopakiem Ewy. Chciał, aby po nią przyjechał. Ten zaś, z jakichś nieznanych przyczyn, jednak tego nie zrobił. Gdyby przyjechał, to dziewczyna zapewne żyłaby do dziś. Dlaczego tego nie uczynił, tego nie wiem. Gdyż Adam O. ma zakaz rozmawiania z dziennikarzami. Ponoć feralnej nocy zajęty był grą komputerową. Tak go pochłonął świat elfów, że zapomniał o swojej kobiecie? Twierdzi, że rozmawiał z nią co prawda około 2. w nocy, ale potem zajął się znowu grą. Zaś rano wstał i jakby nigdy nic poszedł do pracy.
5
– Nie pojechał po Ewę, bo szedł na rano do pracy. Miała przyjechać do domu taksówką. Myślał, że poszła do koleżanki spać  – tłumaczy go Piotr Tylman.
– Dziwi mnie, dlaczego chłopak Ewy powiedział jej bratu, że dzwoniła do niego, że wróci taksówką. Skoro jej telefon był już od godziny 23.50 nieaktywny i do nikogo nie dzwoniła. Później dopiero razem z Adamem Z. zadzwonili do niego, ale on prawdopodobnie nie odebrał – zastanawia się Justyna, znajoma Ewy, i dodaje – Ponadto, zaraz po zaginięciu Ewy Piotr Tylman pisał, że nie mają z jej chłopakiem swoich numerów telefonów. A po tym, gdy Ewa się nie zjawiła w pracy, to Adam O. rzekomo napisał  sms-a do Piotra. Kto tu mówi prawdę?
W nocy Adam Z. pomylił się i raz zadzwonił pod inny numer niż do chłopaka Ewy. Odebrał mężczyzna z Bydgoszczy: – Słuchaj, przyjedź po Ewę na Wierzbową, tak mnie prosił – zeznał mieszkaniec Bydgoszczy. Było to na krótko przed rzekomą zbrodnią. Co to może oznaczać? Na pewno to, że Adam. Z. nie mógł planować zabójstwa Ewy, ani doprowadzenia jej do skarpy. Zależało mu, aby Ewa trafiła do swojego  chłopaka, aby bezpiecznie dojechała do domu.
Wolontariuszom fundacji Na Tropie udało się dotrzeć i porozmawiać z mężczyzną, z którym wówczas skontaktował się  Adam Z.  Przyznał on, że Adam Z. był w stu procentach przekonany, że rozmawia z chłopakiem Ewy,  Adamem O.
Rozmowa trwała około półtorej minuty. Warto nadmienić, że mężczyzna ten, niezwykle ważny świadek, został przesłuchany przez policję dopiero wiosną tego roku. Dlaczego tak długo zajęło policji dotarcie i przesłuchanie tego człowieka?
Stworzono natomiast niezwykle karkołomną wersję zbrodni. Adam miał zepchnąć Ewę ze skarpy koło mostu potem zejść na dół i przeciągnąć kilkadziesiąt metrów ciało do rzeki. A tam, aby ją skutecznie utopić, powinien wejść na środek Warty, gdyż przy brzegu woda sięga przed kolana. Po czym wrócił do domu z czystymi butami. Na to wszystko miał 6 minut, w czasie których napisał jeszcze (co potwierdzają bilingi) sms-a do swojego przyjaciela. A do tego był pijany, i jest wątłej budowy ciała. Przeprowadziliśmy w tym miejscu eksperyment, w którym próbowaliśmy w czasie 6 minut odtworzyć rzekomą zbrodnię. Jest to całkowicie nierealne. I tak samo prawdopodobne, jak samobójstwo polegające na zrzuceniu fortepianu z 4. piętra, zbiegnięciu na dół i czekanie aż nas zabije.
Jak zapamiętał tragiczną noc Adam? Dotarłem do jego rozmów z koleżankami z pracy, między innymi z osobą, która także wówczas imprezowała z nim i z Ewą: „Ja ją wczoraj ostatni widziałem, razem wychodziliśmy, wywróciliśmy się i nic dalej nie pamiętam. 2 godziny błąkałem się po Ratajach i Wildzie. I ja się tam zgubiłem, a ja nigdy nie tracę orientacji w terenie… dziwne. Nieważne, w jakim stanie byłem, zawsze trafiałem bez problemu do domu. Już prawie nie ogarniam psychiki. Nie mogę spać przez to. K… nie wiem, czemu nie wzięliśmy taksówki. Nic nie pamiętam. Wszyscy cierpią na niedostatek pamięci, to nie wiadomo czy nam czegoś nie wsypali. A może ją zostawiłem samą gdzieś? Może wsiadła do jakiegoś autobusu, nie wiem. Pójdę siedzieć za moją głupotę i alkoholizm, i że byłem nieodpowiedzialny. Jestem odpowiedzialny za Ewę, która była moją najbliższą osobą w Poznaniu…”.
Także inne osoby, z którymi Ewa i Adam bawili się tej nocy, twierdzą, że czuły się wyjątkowo źle po wyjściu z klubu Mixutra.
– Dla mnie istotną kwestią w tej sprawie jest to, że z imprezy prawie nikt nic nie pamięta. Zatem możliwe jest, że albo alkohol był jakiś trefny, lub ktoś naprawdę dodał im coś do niego? Nie ma innej opcji – twierdzi znajoma Ewy –  Dlatego Adam prawdopodobnie nic nie pamięta z tego, co się stało z Ewą. On nawet na drugi dzień, około 11. dzwonił do niej, ale telefon był nieaktywny. W paru rozmowach z koleżankami z pracy stwierdził, że ma przebłyski z tej nocy i pamięta tylko tyle, że doszli do mostu, później jakby stracił pamięć. Wszyscy uczestnicy imprezy w Mixturze bardzo źle się czuli.
Prawdopodobnie przy moście św. Rocha Adam stracił Ewę z oczu.  Być może skręcił na chwilę w stronę skwerku, może musiał się załatwić. Niewykluczone, że o coś wcześniej się posprzeczali. Ewa nie czekała na niego.  Być może poszła sama w kierunku skarpy, tam zeszła nad rzekę i szła jej brzegiem w kierunku mostu Chrobrego. Gdy Adam zorientował się, że Ewy nie ma, wpadł w panikę. Gdy nie znalazł jej na moście, zszedł nad Wartę. Szukał, nawoływał Ewy. Bez skutku.
Ewa mogła dotrzeć do mostu Chrobrego. Tam złapały ją torsje, przechyliła się przez barierkę i wpadła do wody. Mogła też wpaść do wody, idąc brzegiem Warty. Adam jednak jej w tym nie pomógł. To mógł być tragiczny wypadek. Moim zdaniem jest to bardzo prawdopodobna wersja, tego, co zdarzyło się tej nieszczęsnej nocy. Bardziej realna niż scenariusz zbrodni napisany przez śledczych. Wydaje się, że śledczy nie mają solidnych dowodów winy Adama Z. Notatka policjantów, którzy twierdzą, że Adam przyznał sie do winy, nie ma większej wartości dowodowej. Taki dowód ze słyszenia, przy braku innych, to nawet nie jest poszlaka. Wydaje mi się, że policjanci chcieli po prostu mieć „sukces” w rozwiązaniu głośnej sprawy kryminalnej.
Sprawa niejednoznaczna
– Adam nie miał żadnego motywu, aby zabić Ewę Tylman. Bardzo ją lubił, traktował niemal jak siostrę. On się o nią troszczył, chciał bezpiecznie odprowadzić ją do domu i za to znalazł się w celi  – mówią tak niemal wszyscy, którzy ich znali.
Piotr Tylman, brat Ewy jest jednak zdania, że motywem mógł być seks: –  Odmówiła mu, więc ją zabił.
– To jest z wielu względów nieprawdopodobna teza – mówi znajoma Ewy i Adama –  Ewa  była bardzo bliską mu osobą, ale na pewno nie w sensie seksualnym.
Jednak Piotr Tylman pozostaje przy swoim: – Nie mam wątpliwości, za tym wszystkim stoi tylko jedna osoba. Jedynie okoliczności ułożyły się w taki sposób, że duża część ludzi myśli, iż jest niewinny. Są w błędzie. Ludzie go troszkę nie doceniają. To bardzo dobry manipulant. Czytałem wszakże jego zeznania. Nie był aż tak bardzo pijany, jak wszystkim się wydaje. Uważam, że on jest mordercą, tchórzem i zasłużył na bardzo wysoki wyrok. Niefortunne dla wszystkich jest tylko to, że tam nie ma monitoringu.
Piotr Tylman twierdzi jednak, że widział nagranie monitoringu z hotelu Ibis, na którym Ewa i Adam wchodzą na most Rocha: – Widać na nim wyraźnie, że najpierw idzie Ewa, po czym Z. do niej dołącza. Udają się w kierunku wejścia na most św. Rocha. Sylwetki widać dość wyraźnie, to na pewno byli oni.
W lipcu tego roku mieszkałem w hotelu Ibis. Sprawdziłem naocznie, że monitoring hotelowy nie obejmuje wejścia na most. Zbierając materiały do tego reportażu, dotarłem też do nagrania rozmowy Adama Z. z Piotrem Tylmanem, który nakłania Adama do zlikwidowania konta na FB. Namawia go także do spotkania sam na sam. Adam jednak odmawia, i o tej propozycji powiadamia policjanta, który odradza mu bezpośrednich  kontaktów z bratem Ewy.
Zapytałem o tę rozmowę Piotra Tylmana: – My z nim rozmawialiśmy i chcieliśmy, żeby się z nami spotkał i pomógł nam odtworzyć drogę Ewy, chodziło o retrospekcję. Ale bał się pewnie, że mu coś zrobimy.
– A o co chodziło z prośbą o likwidację jego konta na  FB? – pytam. Początkowo Tylman twierdzi, że nie pamięta takiej rozmowy. Gdy mówię, że mam jej nagranie, przypomina sobie: – Na początku nie braliśmy pod uwagę tego, że Adam może mieć coś wspólnego z zaginięciem siostry. Wiem naiwne, ale żyliśmy nadzieją, że jednak żyje i została uprowadzona, a nie zamordowana. Chcieliśmy nawiązać dobry kontakt z Adamem, rozmawiać z nim i wydobyć od niego jakieś informacje. Chcieliśmy, aby czuł, że zależy nam na jego bezpieczeństwie. Dostawał pogróżki na FB, stąd też zapewne ta prośba.
Opinie na temat winy Adama Z. są podzielone. Niektórzy  byliby skłonni skazać go, jeśli nie za zbrodnie, to choćby za to, że nie udzielił  pomocy tonącej Ewie: „Ok, wszystko sie zgadza, upiła się, wpadła do Warty i utonęła. Moim zdaniem kolega powinien wezwać policję, straż, a nie kręcić i motać. Należy mu się kara” – twierdzi Olga K. we wpisie pod jednym z naszych artykułów na ten temat. Nie wiem, skąd autorka tego komentarza wie, że Adam widział, jak Ewa tonie? Być może powinna się tą wiedzą podzielić ze śledczymi.
– Skazanie kogokolwiek na tej podstawie, że szedł ulicą z osobą, która potem utonęła, oznaczać będzie, że każdy z nas może zostać zbrodniarzem „mimo braku woli i braku czynu”. Co najwyżej można mu więc przypisać odpowiedzialność za nieudzielenie pomocy z art. 162 kk, biorąc pod uwagę czas tymczasowego aresztowania i maksymalną możliwą do orzeczenia karę, powinien on oznaczać natychmiastowe zwolnienie z aresztu – zauważa Kazimierz Turaliński, ekspert ds. bezpieczeństwa gospodarczego i przestępczości – Sprawa śmierci Ewy Tylman nie jest i nie będzie najpewniej nigdy jednoznaczna, choć sąd najprawdopodobniej zaspokoi oczekiwania tłumu i skaże jej znajomego za zabójstwo. Będzie to wyrok niesłuszny, chyba że sekcja ujawni ewidentne ślady zabójstwa. 
–  Szybki „sukces” policji w postaci aresztowania podejrzanego, a potem długie oczekiwanie na akt oskarżenia, może zakończyć się cichym umorzeniem sprawy. Chyba, że ktoś nie da takiego komfortu śledczym i oby tak było – zauważa Mirosław Rybicki, wiceprezes fundacji Na Tropie oraz były policjant kryminalny.
Zapewniam, że my takiego komfortu śledczym nie damy. Będziemy nadal szukać odpowiedzi na pytanie, co stało się w nocy 23 listopada 2015 roku? Trudno bowiem uwierzyć, aby tych dwoje młodych ludzi, którzy  przyjaźnili się od dawna, stali się dla siebie katem i ofiarą.
„I nawet, jak już odejdę, to będziemy mieli kontakt” – 30 sierpnia 2015 roku napisała  Ewa Tylman do Adama Z. Miała wówczas na myśli zmianę miejsca pracy. Dziś brzmi to niczym złowieszcza przepowiednia. Tak, jakby się żegnała i odchodziła na zawsze. I mimo jej śmierci, nadal są złączeni tą wspólną tragedią.
Janusz Szostak
PS. Już po opublikowaniu tego tekstu Prokuratora Okręgowa w Poznaniu poinformowała mnie, że nie otrzymam odpowiedzi na wysłane pytania, nie wyrażono też zgody na moje widzenie z Adamem Z.

1

zdjęcia archiwum, FB oraz Przemysław Graf

 

logo-reporter

Zobacz również: