Igrzyska olimpijskie to czas wielkich wyzwań, to sportowe święto i jednocześnie sprawdzian dla ludzkiej wytrzymałości. Aby wygrać potrzeba nie tylko zaangażowania, ale i odrobiny szczęścia. Igrzyska olimpijskie mają połączyć ludzi z każdego zakątka świata w rywalizacji uczciwej i prowadzonej w duchu sportowej rywalizacji.

Golf i Rugby

W tym roku Igrzyska Olimpijskie stały się szczególnie wyjątkowe dla kibiców rugby oraz golfa. Wszystko za sprawą podjętej przez MKOl decyzji o powrocie tych dyscypliny do grona olimpijskich.

Golf na igrzyskach występował dwukrotnie: w Paryżu 1900 roku i cztery lata później w Saint Louis. Tam ostatni złoty medal, indywidualnie wywalczył reprezentant Kanady, George Lyon. Po 112 latach w Rio de Janeiro do rywalizacji stanęło 60 mężczyzn, a najlepszym
z nich okazał się Brytyjczyk Justin Rose. Do rywalizacji w Brazylii przystąpi także 60 reprezentantek płci pięknej. Emocje dla pań rozpoczynają się już dziś.

Na igrzyska wróciło także rugby, choć w nowej odsłonie. Do tej pory kibice przyzwyczajeni byli do piętnastoosobowych składów, tym razem na igrzyskach obserwowaliśmy rywalizację drużyn siedmioosobowych. Historyczne złoto wywalczyli reprezentanci Fidżi, którzy w finale zmiażdżyli Brytyjczyków, pokonując ich 43 do 7. Mistrzyniami olimpijskimi w rugby zostały Australijki.

Starożytne wspomnienia

Pierwsze starożytne igrzyska odbyły się w Grecji, w starożytnej Olimpii, która leży na Półwyspie Peloponeskim. Mogli w nich uczestniczyć jedynie mężczyźni, a dyscypliny w których zdobywano medale w wielu przypadkach mogą wywoływać na twarzy zdumienie. Niewątpliwie do jednych z najciekawszych konkurencji olimpijskich zaliczyć należy dryfowanie. Konkurencja polegała na bezruchowym unoszeniu się na wodzie z zanurzoną głową. Medale w dryfowaniu na igrzyskach można było wywalczyć w 1904 roku. Mistrzem olimpijskim został wówczas Amerykanin Willliam Dickey. Co ciekawe, za rywali Dickey miał tylko swoich rodaków. Żaden inny kraj, poza Amerykanami, nie zgłosił się do rywalizacji w dryfowaniu.

W starożytnej Grecji odrębną dyscypliną sportową stało się przeciąganie liny.  W późniejszych czasach przerodziło się w sport, który był głównie prezentacją siły zawodników. Od II Letnich Igrzysk Olimpijskich w Paryżu do VII Igrzysk Olimpijskich w Antwerpii, czyli od roku 1900 do 1920 przeciąganie liny było dyscypliną wchodzącą w skład zawodów lekkoatletycznych. Międzynarodowy Komitet Olimpijski podjął jednak decyzję o usunięciu zawodów z oficjalnych rozgrywek. W Polsce obecnie funkcjonuje Polski Związek Przeciągania Liny, a zawody są jedną z dyscyplin rozgrywanych podczas Igrzysk Sportów Nieolimpijskich „World Games”.

Na przełomie lat 80. i 90. ciekawą dyscypliną sportową, rozgrywaną na igrzyskach olimpijskich, był balet narciarski. Występ narciarza-tancerza był widowiskowym show z elementami ruchów tanecznych i akrobatycznych, które prezentowane były w rytm muzyki. Całe widowisko trwało 90 sekund. Spektakularne sukcesy w balecie narciarskim odnosili reprezentanci Norwegii. Decyzją Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego balet narciarski został jednak wyłączony z oficjalnego programu igrzysk w 1994 roku.

Kolejną zapomnianą dyscypliną olimpijską jest podnoszenie ciężarów jednorącz. Dawniej dyscyplina uznawana była przez Anglików za „niegodną dżentelmena”. Podnoszenie ciężarów jednorącz weszło w skład dyscyplin olimpijskich podczas Igrzysk Olimpijskich w Atenach w 1896 roku oraz w 1904 roku w St. Louis.  Dyscyplina ta nie cieszyła się jednak zbyt długim uznaniem. Międzynarodowy Komitet Olimpijski podjął decyzję o jej zniesieniu ze względów zdrowotnych. Dyscyplina powodowała bowiem liczne urazy kręgosłupa u zawodników.

Drużynowo – zespołowo

Lacrosse to gra uznawana za pierwowzór hokeja na lodzie. Gra drużynowa wywodząca się z Ameryki Północnej obecnie rozgrywana jest w ponad trzydziestu krajach na pięciu kontynentach. Polega na umieszczeniu piłeczki za pomocą specjalnej, trójkątnej rakiety (zakrzywiony kij zakończony od góry koszyczkiem wykonanym ze sznurka) w kwadratową bramkę przeciwnika – niektórym przypomina łapanie motyli. Każde udane zdobycie bramki przynosi 1 pkt., a czas meczu w rozgrywkach międzynarodowych to 4 x 25 minut. Od 1908 roku lacrosse przestał być sportem olimpijskim, w związku z tym najważniejszą imprezą w tej dyscyplinie są organizowane co cztery lata mistrzostwa świata. Dyscyplinę wycofano z programu igrzysk ze względu na niejasne zasady gry i dość małą popularność. W Polsce funkcjonuje Polska Federacja Lacrosse z żeńską i męską reprezentacją. Zawody są jedną z dyscyplin rozgrywanych podczas Igrzysk Sportów Nieolimpijskich „World Games”.

Jednokrotnie w programie igrzysk olimpijskich w Paryżu w 1900 roku wystąpił krykiet. Główną przyczyną wycofania tej dyscypliny z programu igrzysk olimpijskich była długość meczów – trwających nawet do kilku dni – oraz konkurencyjność innych dyscyplin: tenisa i badmintona. Krykiet to popularna gra drużynowa, w której mecze rozgrywane są między dwiema drużynami składającymi się z jedenastu zawodników. Mecze krykietowe rozgrywane były na trawiastym boisku kształtem zbliżonym do owalnego. W środku znajdował się płaski pas o długości 20,12 m. Na końcach pasa ustawione były bramki w postaci trzech wbitych w ziemię drewnianych słupków. Gracz jednej z drużyn rzucał twardą piłkę (wykonaną  z korka obłożonego skórą) w kierunku przeciwległej bramki tak, aby w nią trafić. Gracz przeciwnej drużyny bronił jej przed uderzeniem przy pomocy drewnianego kija.

Współcześnie na nowożytnych igrzyskach olimpijskich, letnich i zimowych, wyróżnia się ponad 50 dyscyplin sportowych.

źródło: msport.gov.pl

Zobacz również: