Istnieją dwa typy zmian skórnych, niezwykle rozpowszechnione i przeważnie nieszkodliwe, chociaż niektóre z nich bywają szpecące.
Znamiona barwnikowe lub melanocytowe rozwijają się wskutek rozrostu melanocytów jeszcze w życiu płodowym, ale większość z nich pozostaje niewidoczna, aż do pewnego momentu w okresie dzieciństwa lub młodości (z wyjątkiem znamion wrodzonych, które ujawniają się już u noworodka). W średnim wieku zaczynają zwykle zanikać.
Znamiona różnią się znacznie rozmiarami i zabarwieniem: niektóre są duże i owłosione, inne niewielkie i płaskie, a jeszcze inne tworzą zgrubienia przypominające brodawki.
Pomimo szeroko rozpowszechnionej opinii, że znamiona barwnikowe sprzyjają rozwojowi czerniaka złośliwego, najgroźniejszej postaci nowotworu skóry, nieczęsto ulegają one zezłośliwieniu. Tylko jeden rzadki ich rodzaj – wrodzone, olbrzymie, niekiedy z guzkami, owłosione pigmentowane znamię zwiększa ryzyko wystąpienia czerniaka. Inaczej mówiąc: około 80 procent czerniaków powstaje na uprzednio zdrowej skórze. Znamiona jednak trzeba regularnie badać w celu wykrycia podejrzanych objawów, takich jak ich przyspieszony wzrost, zmiana zabarwienia, pojawienie się nierównych brzegów, strupów lub krwawień. W razie takich objawów należy zgłosić się do lekarza. Czasami znamię należy usunąć zapobiegawczo a czasami konieczna jest biopsja w celu wykluczenia nowotworu.
Znamiona szpecące lub usytuowane w miejscu, gdzie łatwo dochodzi do ich podrażnień, najlepiej usunąć.
Wrodzone zmiany na skórze o cechach naczyniaków są łagodne i nie stanowią nagromadzenia melanocytów. Duże znamiona, zwłaszcza usytuowane na twarzy, bywają szpecące, ale zastosowanie specjalnych kosmetyków umożliwia ich ukrycie. Wiele z nich daje się usunąć metodą chirurgii laserowej.
Hanna Kasztelan
Zobacz również:
