Papież Franciszek kanonizował w niedzielę ojca Stanisława Papczyńskiego (1631-1701), założyciela zgromadzenia marianów, pierwszego polskiego zakonu męskiego, a także szwedzką brygidkę Marię Elżbietę Hesselblad (1870-1957).
W mszy kanonizacyjnej na placu Świętego Piotra uczestniczył prezydent Andrzej Duda z małżonką Agatą Kornhauser-Dudą. Przed uroczystością Para Prezydencka spotkała się z Papieżem Franciszkiem w Bazylice św. Piotra.
Na niedzielną kanonizację przybyła siedmioosobowa delegacja polskich biskupów, a także delegacja księży marianów, których zgromadzenie, pierwszy polski zakon męski, założył o. Papczyński w drugiej połowie XVII wieku. Wśród tysięcy wiernych obecnych na placu Świętego Piotra były także liczne pielgrzymki z Polski, w tym z rodzinnych stron o. Papczyńskiego, czyli z Podegrodzia koło Nowego Sącza, a także z Góry Kalwarii, gdzie działał i został pochowany.
W związku z kanonizacją siostry Hesselblad w mszy uczestniczyła delegacja rządu Szwecji oraz ekumeniczna.
Sylwetki nowych świętych przedstawił podczas mszy prefekt Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych kardynał Angelo Amato. Portrety obu świętych odsłonięto na fasadzie bazyliki po odczytaniu przez papieża formuły kanonizacyjnej.
Na zakończenie mszy, przed modlitwą Anioł Pański papież pozdrowił oficjalne delegację z Polski na czele z prezydentem, a także delegację szwedzką. – Niech Bóg, za wstawiennictwem dwojga nowych świętych, pobłogosławi wasze narody – powiedział Franciszek.
Ojciec Stanisław Papczyński był opiekunem biednych, chorych i umierających. Uważany jest za jedną z najwybitniejszych postaci XVII-wiecznej Polski; był myślicielem, głosicielem sprawiedliwości społecznej, teologiem, autorem popularnych książek. O. Papczyński jest patronem dzieci nienarodzonych i rodziców, pragnących potomstwa. Urodził się jako Jan w 1631 r. w Podegrodziu. W młodości wstąpił do zakonu pijarów, gdzie przyjął imię Stanisław od Jezusa i Maryi. W czasie swojej posługi w Warszawie zdobył sławę jako kaznodzieja i spowiednik, także, według historyków, przyszłego króla Jana III Sobieskiego. Uważa się, że miał duży wpływ na formowanie jego duchowości. Po 16 latach opuścił zakon, by w 1673 r. założyć własne zgromadzenie, któremu zlecił szerzenie kultu Niepokalanego Poczęcia, modlitwę za zmarłych i pracę w parafiach. Według jego biografów bywał na polach bitew, opatrywał rannych żołnierzy, grzebał poległych. Pełnił posługę kapelana w czasie walk z Turkami na terenach Ukrainy w latach 1675-1676. Czynił dzieła miłosierdzia; nazywano go „ojcem ubogich” i „apostołem Mazowsza”. Troszczył się o ubogich i chorych, wspierał przytułki i szpitale, upominał się o prawa dla odrzuconych i niesprawiedliwie traktowanych. Zmarł w opinii świętości 17 września 1701 r. w Górze Kalwarii koło Warszawy. 16 września 2007 roku w Licheniu miała miejsce beatyfikacja o. Stanisława Papczyńskiego.
prezydent.pl
fot. L’Osservatore Romano
Zobacz również:
